historia Hanny

mam taką "manię", być może nieobcą i wam, że gdy oglądam film będący adaptacją powieści za chwilę sięgam po książkę, aby dowiedzieć się czego reżyser nie pokazał albo nie dopowiedział. tym razem było inaczej... o filmie "Lektor" wiele słyszałam, o jego gwiazdorskiej obsadzie z Kate Winslet i Ralphem Finnesem w rolach głównych, o nominacjach, o nagrodach, lecz zanim wybrałam się do kina (a jeszcze się nie wybrałam) sięgnęłam po powieść Bernharda Schlinka. i tym razem nie spotkało mnie rozczarowanie, bo historia Hanny i Michaela, przewijająca się na kartach tej książki, porwała mnie tak, że codzienne priorytetowe obowiązki zeszły na plan drugi. dziś skończyłam czytać i gorąco ją wam polecam. a reżyser Stephen Daldry będzie miał trudne zadanie aby mnie przekonać do swojej wersji Lektora.

Hanna jest piękną, pociągającą kobietą po trzydziestce. pewnego dnia pomaga piętnastoletniemu choremu Michaelowi, który zasłabł w bramie jej domu. tak zaczyna się ta nietypowa znajomość, która przeradza się dla młodego chłopaka w zauroczenie trwające wiele wiele lat. początkowe spotkania w domu Hanny z czystej młodzieńczej ciekawości przeradzają się w romans, rodzaj uzależnienia, połączony z namiętnym czytaniem książek. któregoś dnia Hanna znika, by pojawić za kilka lat w nowej odsłonie, nieznanej jak dotąd Michaelowi. chłopak wciąż uwikłany uczuciowo staje przed nowym nieznanym mu obliczem uwielbianej kobiety. skrywana przez Hannę historia wzbudza w nim wiele emocji i odciska ślad na jego dalszym życiu...

ciąg dalszy historii na stronach bestsellerowej (o)powieści niemieckiego profesora prawa i powieściopisarza Bernharda Schlinka, który w ostatnim rozdziale pisze: "(...)Najpierw zamierzałem napisać naszą historię, żeby się jej pozbyć. Ale do tego celu nie udało mi się uruchomić wspomnień. (...) Na kilka lat zostawiłem ją w spokoju. (...) I wróciła, szczegól po szczególe, ukształtowana, zamknięta i osądzona w taki sposób, że nie napawa mnie już smutkiem. Nie, żebym teraz myślał, że była szczęśliwa. Ale uważam, że wszystko się w niej zgadza, i pytanie, czy jest smutna, czy szczęśliwa, nie ma żadnego znaczenia. "

a może to była historia autora?! przeczytajcie!