pudełko

mała dziewczynka przygotowywała podarunek na Boże Narodzenie. owijała pudełko w piękny, kolorowy papier, zużywając go bardzo dużo i robiąc przesadne kokardy.

"co robisz!? skarcił ją ojciec "tak tylko zniszczysz cały twój papier. czy wyobrażasz sobie, ile to kosztuje?"

dziewczynka z załzawionymi oczami skryła się w kącie, mocno przyciskając do serca swoje pudełko.

w wigilijny wieczór, stąpając lekko jak ptak, zbliżyła się do taty, który jeszcze siedział za stołem i położyła przed nim pakunek w ozdobnym papierze. "tatusiu to dla Ciebie" wyszeptała. ojciec zmiękł bo odczuł, że był zbyt ostry, a ona po tym wszystkim przynosi mu podarunek.

rozwinął powoli tasiemkę, rozpakował kolorowy, złocisty papier i powoli otworzył pudełko. było puste...

niespodzianka wydała się mu niemiła i rozzłościła go ponownie. wybuchnął: "zmarnowałaś tyle papieru i tyle tasiemek, aby zapakować w nie puste pudełko?"

duże oczy dziewczynki ponownie wypełniły się łzami: "tatusiu, przecież to pudełko nie jest puste. wypełniłam je tysiącem pocałunków."

jest pewien człowiek, który w pracy na swoim biurku trzyma pudełko. wszyscy mówią, że jest puste. "nie. jest wypełnione miłością mojej córki" odpowiada mężczyzna.

opowiadanie pt. "Pudełko" pochodzi z drugiej wspaniałej książeczki Bruno Ferrero "Tajemnica czerwonych rybek. Krótkie opowiadania dla ducha." gorąco polecam!