zapomniane, wyszperane...

...zapomniane, wyszperane, moją ręką rysowane... był taki czas w moim życiu, czas twórczej pracy ręką... spod której to ręki wychodziły obrazy małe i duże, obrazki, szkice... pastelami, gwaszem, akwarelą, cienkopisem... większość tych prac rozdałam. wiszą sobie pewnie w czyichś czterech kątach, albo może już i nie wiszą. rozeszły się po znajomych jak ciepłe bułeczki. nie pamiętam już nawet, co na nich było. wiem jednak, że jest kilka osób, które zachowały te moje dzieła i pieczołowicie przechowywały je przez te wszystkie lata. dziękuję!

ot szperając ostatnimi dniami w poszukiwaniu jakichś dokumentów/papierów mój M. wyjął nagle teczkę z rysunkami... moimi rysunkami, które w czasach, kiedy dopiero się poznaliśmy podarowałam mu na urodziny. wśród nich mój najstarszy, już trochę pożółkły na brzegach, zachowany rysunek z 1997r., przedstawiający jabłkowitego ogiera w galopie. zrobiło mi się jakoś tak miło i przyjemnie, że M. zachował mój obrazek i miał go przez 12 lat naszej znajomości. a oprócz tego szkice roślinne i kilka wakacyjnych wspomnień ukrytych w spiralach muszli...

nie wiem czy byłabym w stanie dziś coś narysować. i czasu brak i natchnienia. pochłaniają mnie dom, dzieci, obowiązki. a gdzie czas na pasje??? na akwarele, gwasze, szkice...

o akwarelach będzie następnym razem. może w międzyczasie zbiorę się w sobie i coś namaluję. czuję wewnętrzną presję. a dopóki czegoś nie namaluję presja będzie trwać. a więc do pędzli!