kitajskije fanariki?

w niespodziewanie pochmurny, mroczny i dżdżysty poranek jak nigdy potrzebowałam ekstra dawki pozytywnej energii. przypomniały mi się małe pomarańczowe latarenki, nieśmiało wyglądające spod dużych zielonych liści w ogrodzie mojej babci. pojawiały się pod koniec sierpnia, na początku września wieszcząc koniec wakacji. babcia Nina mówiła na nie "kitajskije fanariki", co znaczy chińskie lampioniki i tak właśnie zawsze mi się kojarzyły jako ogrodowe lampioniki, które zrywałam, aby przyozdobić pokoje moich lalek we własnoręcznie zrobionym dla nich papierowym domku. były ulubione rośliny moje i dziadka Benjamina (to właśnie on je sprowadził do babcinego ogrodu i własnoręcznie rozsadził po jego tajemniczych zakamarkach, a ja jako mała dziewczynka biegałam od krzaczka do krzaczka wyczekując, kiedy się "zapalą" pomarańczowe lampioniki).

dziś wiem, że to nie lampioniki tylko miechunka rozdęta. częściej można ją spotkać w markecie sprzedawaną w małych plastikowych pudełeczkach jako ozdobę do dań i deserów. ja jednak wolę ją w formie ogrodowej, nie jadalnej, bo dodaje mi pozytywnej energii, kiedy na nią zerkam spod liścia w taki pochmurny dzień jak dziś...