malując niebo Twoje i moje

akwarelą błękitu maluję
moje i Twoje niebo,
delikatnym lazurem cieniuję
moje i Twoje... niebo





i porywa nas sanną swą wielokonną
ku wieczności niebieskiej
porą ranną

wokoło nas chmurnie i śnieżnie

a myśli nasze dryfują bezbrzeżnie

i nagle
nadciąga burza,

czy będzie błaha czy duża?

granatem nieba strach mnie owiewa

gniewnie w przestworzach...

jednak nie tego nam było trzeba

wnet wszystko mija, znika, zamiera

i znowu słońce zza chmur spoziera,

by ogrzać serca moje i Twoje,

by złączyć złotym promieniem,

nas dwoje...