cztery noce z...

cztery noce z Anną wg. Jerzego Skolimowskiego to przygnębiająca historia miłości nieodwzajemnionej, niezauważonej lecz pięknej i czystej. wczoraj na dobranoc obejrzałam ten film, po czym długo nie mogłam zasnąć i nadal nie mogę się otrząsnąć. z jednej strony szarzyzna, nędzność i mglistość otaczającej bohaterów rzeczywistości (choć nakręcona klimatycznie-minimalistycznie, rzec by morzna kameralnie, minimum dialogów), z drugiej strony niecodzienne przejawy wielkiego uczucia mężczyzny wobec nieświadomej niczego kobiety. warto obejrzeć ten film i zachować w pamięci, jako kolejne oblicze miłości.

...zastanawiam się dlaczego często jest tak, że jedno z dwojga kocha mocniej, głębiej, czulej tak jakby był dawcą... a drugi, jako biorca ze stoickim spokojem przyjmuje te oceany miłości, kaskady czułości, pocałunków i pieszczot, tak jakby mu się to należało... bo skoro ktoś go kocha to bezinteresownie oddaje mu wszystko, co ma. nie oczekując nic w zamian. ten drugi z kolei nie daje mu nic prócz swego istnienia, tchnienia, serca bijenia... a gdyby tak odwrócić role? miejsca?? wszystko mi jedno. wszak nie kocha się za coś, lecz pomimo wszystko!