zimowe pejzaże / winter landscapes

noworoczne rozleniwienie trwa. dzień ciągnie się niespiesznie. śniadanie, kawa, spacer, obiad, książka, herbata, książka, kolacja, pogawędka przy książce, łóżko, śniadanie, kawa, spacer... i tak w kółko jeszcze do poniedziałku. w poniedziałek wszystko wróci na swoje miejsca, życie nabierze wskoczy w swój zwyczajny rytmu, wreszcie minie ospałe lenistwo i coś zacznie się dziać.

paradoksalnie kiedy nic nie muszę robić, cała aż rwę się do działania, a gdy już nie wiem, w co włożyć te swoje ręce, tęsknię do takich chwil jakich właśnie doświadczam. dziwny jest człowiek, najpierw czegoś bardzo chce, a gdy to ma, to wcale już go to nie cieszy i chce znowu coś innego...

jedno jest niezmienne - zachwyt nad pięknem natury o każdej porze roku, to u mnie nie przemija, a z wiekiem nawet się pogłębia. wychodzę z domu z aparatem i patrzę, rozglądam się i podziwiam, utrwalam w swojej pamięci i na karcie pamięci, gdyby ta pierwsza mnie kiedyś zawiodła. moje ulubione Bielany śniegiem przysypane. zimowe pejzaże malowane nocą niewidzialną ręką natury...