co sprawia, że czas oczekiwania na nadejście świąt jest tak niezwykły i magiczny... może nawet lepszy od samych świąt?
powoli odkrywam, że jest to ta magia, która nas otacza... ciepło i zespolenie jakie promieniuje od nas do drugiego człowieka, przychylność i uczuciowość, chęć niesienia pomocy, podania przyjaznej dłoni, okazanie troski, zrobienie czegoś we wspólnym gronie, podzielenie się pomysłem...
to wszystko sprawia, że ten czas mija milej i radośniej, a 24 grudnia nadchodzi kulminacja przeżyć, czynów i emocji!
i nawet tu... w wirtualnej rzeczywistości blogowych znajomości da się odczuć to przedświąteczne poruszenie, wir przygotowań, lawinę słodkich wypieków i niezwykłych pomysłów na zrobienie czegoś z niczego i sprawienie komuś miłej niespodzianki... i bardzo mi się to wszystko podoba!
co sprawia, że czas oczekiwania na nadejście świąt jest tak niezwykły i magiczny... może nawet lepszy od samych świąt?
powoli odkrywam, że jest to ta magia, która nas otacza... ciepło i zespolenie jakie promieniuje od nas do drugiego człowieka, przychylność i uczuciowość, chęć niesienia pomocy, podania przyjaznej dłoni, okazanie troski, zrobienie czegoś we wspólnym gronie, podzielenie się pomysłem...
to wszystko sprawia, że ten czas mija milej i radośniej, a 24 grudnia nadchodzi kulminacja przeżyć, czynów i emocji!
i nawet tu... w wirtualnej rzeczywistości blogowych znajomości da się odczuć to przedświąteczne poruszenie, wir przygotowań, lawinę słodkich wypieków i niezwykłych pomysłów na zrobienie czegoś z niczego i sprawienie komuś miłej niespodzianki... i bardzo mi się to wszystko podoba!
7 comments:
Cudna ta kula:) I trafnie opisałaś to, co i ja myślę:) I w tle zauważyłam świetne świąteczne dekoracje i drobiazgi. Ładnie u Was:)
Delie, po troszku jesteś sprawczynią tej magii (NML) za sprawą lampionów. Teraz reakcja łańcuchowa ruszyła na całego i wciąga nas wszystkich po kolei... ale to bardzo przyjemne, bardzo!
Bardzo trafne! :) Klimat tworzymy sami przez to wszystko o czym napisałaś i cudownie że w blogosferze wzajemnie się nim dzielimy :)
A słoikowa kula piękna :)
Anik, nigdy bym nie przypuszczała, że w blogosferze mogłaby zaistnieć taka atmosfera, a jednak! Pozdrawiam!
To prawda, milo zrobilo sie w blogosferze... ja tez sie staram tylko ten remont mi wszystko psuje ale tak sobie mowie, ze jeszcze troszke i bedzie lepiej...
koled slucham, pierniki z dziecmi pieke i jeszcze taka kule chcialabym zrobic, moze sie uda, zobaczymy... :-)
Milego dnia Wam zycze. M
Pozdrawiam i dołączam do dyskretnych obserwatorów bloga....
Mamsan, :) uda się to bardzo proste!
Kasiu, witam. Miło mi że zajrzałaś do mnie. Zapraszam też do świata moich chłopaków na stronę: ichtrojeionajedna.blogspot.com
Post a Comment