potop na Żoliborzu

ktoś puka w okno...
po chwili słyszę stukanie w parapet...
szelest gdzieś w dole przy wejściu...
siedzę na balkonie zatopiona po uszy w słowach
a to tylko deszcz
ten delikatny i ciepły, wiosenny
idealny do przedpłudniowej kawy i milczenia roślin

rano byliśmy na łące
pierwsze niemiłe spotkanie z młodą pokrzywą już za nami
trampki umorusane w złocistych pyłkach mleczy zmieniły odcień

lubię takie dni kiedy nigdzie się nie spieszymy
kiedy wystarczy przekręcić zamek w drzwiach i jesteśmy na dworze
bez zbędnych ceregieli z przymiarkami i przebierankami w garderobie

pod oknem sypialni zakwitł kasztanowiec
i ta zielona bujność roślin
jak nigdy przedtem i nigdy potem, właśnie teraz na początku maja
w całym swym przepychu, rozmachu, zapachu
to pora którą kocham najbardziej
nie mam już co do tego żadnych wątpliwości!
zielony ocean rozlewa się po horyzont
z każdym dniem falowanie przybiera na sile
zielony potop na Żoliborzu