tak leciały słowa pewnej piosenki, którą sobie ostatnio mruczałam pod nosem, no i wymruczałam. pada non stop i gdyby nie trzeba było odwozić moich trzech krasnali do szkoły i przedszkola, mogłoby sobie tak dalej padać, bo światu jest pięknie w bieli.
lubię ten pierwszy śnieg, i pełen oczekiwania początek grudnia...
i lubię gdy czasem dzień ułoży się inaczej niż miał się ułożyć... tak jak dzisiaj. kiedy to z powodu śniegu nie dotarliśmy z Jaromirem do przedszkola i okrążywszy majaczący w oddali wśród białych płatków budynek wróciliśmy niespiesznie do domu, aby spędzić miły dzień tylko we dwoje. czasem po prostu poddajemy się ślepemu losowi i jak to się mówi wrzucamy na luz...
let it snow, let it snow, let it snow...
tak leciały słowa pewnej piosenki, którą sobie ostatnio mruczałam pod nosem, no i wymruczałam. pada non stop i gdyby nie trzeba było odwozić moich trzech krasnali do szkoły i przedszkola, mogłoby sobie tak dalej padać, bo światu jest pięknie w bieli.
lubię ten pierwszy śnieg, i pełen oczekiwania początek grudnia...
i lubię gdy czasem dzień ułoży się inaczej niż miał się ułożyć... tak jak dzisiaj. kiedy to z powodu śniegu nie dotarliśmy z Jaromirem do przedszkola i okrążywszy majaczący w oddali wśród białych płatków budynek wróciliśmy niespiesznie do domu, aby spędzić miły dzień tylko we dwoje. czasem po prostu poddajemy się ślepemu losowi i jak to się mówi wrzucamy na luz... let it snow, let it snow, let it snow...
3 comments:
Już czekam na zimowe zdjęcia!
Wrzucić na luz. Będzie to moje grudniowe hasło, o którym postaram się pamiętać. A śnieg cudny i podoba mi się zimowa odsłona bloga. Wspaniałego dnia we dwoje ;)
Artemisiu, jest trochę za zimno na plener fotograficzny. Poczekam jak zelżeją mrozy.
Ewo, dziękuję. Te zmiany to trochę pod wpływem Ciebie. :)
Post a Comment