niezapomniany sierpień / unforgetable August

niezapomniany, bo wiele się działo, wiele miłego! najpierw kalendarium:
* 8-me urodziny Bruno,
* kolejna szczęśliwa rocznica ślubu moich rodziców,
* urodziny mojej młodszej siostry,
* 1-sza rocznica ślubu mojej siostry!
poza tym sierpień rozpieszczał mnie w tym roku niezwykłymi doznaniami wzrokowymi (patrz zdjęcia) i smakowymi (czytaj przepisy). na nowo zakochałam się w Warmii i rozsmakowałam się w slow life. ale to już chyba każdy zdążył zauważyć.

sierpień to idealny miesiąc na pierwszą lub kolejną miłość, cokolwiek miałoby to znaczyć. w moim przypadku miłość do Toskanii, jej kolorytu, smaków, krajobrazów. a wszystko za sprawą dwóch książek o wzgórzach i winnicach napisanych przez pewnego Węgra. zostałam jak zwykle bez reszty porwana przez literaturę. co zresztą uwielbiam robić i to dość regularnie (porwania literackie to moja specjalność). po tak niezwykłej lekturze, doznałam kolejnych miłosnych uniesień o zabarwieniu kulinarnym. w obu książkach bowiem, co kilka linijek mowa jest o winie, prawdziwej oliwie z oliwek, domowym chlebie, serach brie, pomidorach i grzybach. i jak tu nie ulec kolejnemu uczuciu, gdy właśnie w sierpniu nasze rodzime stragany i bazary uginają się pod ciężarem dorodnych, soczystych owoców i warzyw.
tak więc dziś z okazji ostatniego dnia sierpnia będzie ciasto! pyszne, sierpniowe, drożdżowe z gruszkami. zapraszam!

Tarta drożdżowa z gruszkami
(zmodyfikowany przepis na tartę śliwkową, publikowany wcześniej w tym poście)

Składniki:
5-6 dorodnych gruszek
28 dag mąki
10 cukru
1/2 saszetki suchych drożdży
7,5 dag masła
2 jajka
pół szklanki letniej wody
1 łyżka soku pomarańczowego
3 łyżki cukru trzcinowego

Przygotowanie:
Mąkę wymieszać z drożdżami i cukrem. Roztopić masło w rondelku i lekko schłodzić. Do mąki dodać jajka, roztopione masło, łyżkę soku z pomarańczy i pół szklanki letniej wody. Wyrobić ciasto w misce na gładką masę. Przykryć lnianą ściereczką i pozostawić w ciepłym miejscu na 1-2 godziny do wyrośnięcia.
Nagrzać piekarnik do 210 stopni. Formę do tart o średnicy 28 cm posmarować masłem, a potem wyłożyć ciasto. Na cieście ułożyć wymyte i obrane ze skórki i nasiennych gniazd gruszki pokrojone w ćwiartki. Gruszki i ciasto posypać cukrem trzcinowym i wstawić do piekarnika na 30 minut.
Smacznego i gorąca namawiam na lekturę książek Węgra!

pejzaż z koniem / landscape with a horse

ten młody koń pasący się z klaczą jeszcze rok temu był małym, nieporadnym źrebakiem. tego lata zmienił się w dostojnego rumaka. długo staliśmy z Jaromirem podziwiając jak ze spokojem pasł się na dzikiej łące pod czujnym okiem matki. wiatr kołysał kosmatymi główkami przekwitłych ostów i delikatnie rozwiewał końskie grzywy i ogony. sielanka, oczywiście warmińska!
a tutaj są jego zdjęcia z poprzedniego lata.

życie klasztorne / life in monastery

Klasztor w Stoczku kusi spokojem i prostotą, pięknym barokowym ogrodem, aleją starych drzew, freskami w starych krużgankach, malowniczymi widokami z okien.
Chodzenie z aparatem i wynajdywanie perełek klasztornych to było jedno z moich ulubionych zajęć w czasie pobytu w Stoczku.
Przed Wami aleja barokowego ogrodu wysadzana równo przyciętymi tujami i krzewami płożących się róż. Widok z okna klasztornej celi na wirydarz (wewnętrzny ogród klasztorny). Tuż poniżej wspomniany wcześniej wirydarz. Ostatnie zdjęcie przedstawia fragment starego muru klasztornego i bramę wjazdową. C.d.n.

wschód słońca / sunrise

zanim słońce na dobre rozgrzeje swymi promieniami ziemię, zanim świerszcze rozpoczną swój koncert, zanim zrobi się upał, zanim obudzą się mieszkańcy klasztoru... wyjdź cichutko na palcach za drzwi i idź na spotkanie wschodzącemu słońcu.
Warmia o świcie, więcej słów nie trzeba.

kwitnące dziecko / blooming baby

mała Maja rośnie z dnia na dzień. rozwija się i kwitnie jak mały polny kwiatek. kto by pomyślał, że minęły już ponad 3 miesiące od czasu gdy pojawiła się na tym świecie. na dźwięk swego imienia pięknie się uśmiecha, jak to potrafią robić tylko takie małe dzieci.
spędziła razem z nami kilka przemiłych dni w domku za miastem u babci. chłopcy niemal nie pokłócili się o to, kto ma się nią opiekować, a kto pchać wózek, kto kołysać do snu, a kto asystować przy przewijaniu i kąpieli. jeśli już w tym wieku mała Maja ma tylu wielbicieli - Rycerzy Serca, to co to będzie potem?!

warmińskie łąki o poranku / morning on Warmia meads

promień słońca połaskotał mnie w czubek nosa. wskazówka na zegarku stała na piątej... rano. szkoda było dalej wylegiwać się w łóżku. mała różowa stopa wciskała się w mój policzek. Jaromir jeszcze spał, ale wystarczyło, że usiadłam na łóżku, a stara drewniana rama zaskrzypiała przeciągle, gdy mały chłopczyk przetarł zaspane oczka i już był gotowy na spotkanie nowego dnia. cichutko ubraliśmy się i zeszliśmy na ganek. mieszkańcy klasztoru jeszcze spali. było cicho i pusto. wyszliśmy za bramę w kierunku skrzących się rosą łąk. wioska spała, tylko jej mali mieszkańcy zaczynali poranne przygotowania; bociany czyściły gniazda i karmiły młode, psy leniwie przeciągały się w ciepłych promieniach słońca a kogut szykował się do piania strojąc struny głosowe.
rześkie powietrze, śpiew ptaków i mieniące się w oczach różowo-srebrne pole koniczyny otulone ciemną ścianą jodłowego lasu. tuż przy drodze niewielkie mokradło porośnięte tatarakiem i pięknymi fioletowymi kwiatami, nazwy których niestety nie znam. pomiędzy źdźbłami traw pająki rozpostarły swe sieci susząc je z rosy w porannych promieniach słońca. nad nami cicho i majestatycznie krążyły ważki.
takich poranków nie da się zapomnieć...
c.d.n.

lato na Warmii / summer on Warmia

tym postem rozpoczynam cykl fotograficzny pt."Lato na Warmii", w którym chcę podzielić się z Wami tym, co udało mi się uchwycić obiektywem aparatu podczas 7 dni pobytu na Warmii... czyli smaki i smaczki... nastroje, kolory & walory tej niezwykłej krainy. krainy szczęśliwych krów i koni, oazy spokoju dla bocianów, żurawi i ptactwa wszelakiego, krainy bezkresnych pól, dziewiczych lasów, łąk i mokradeł... krainy mlekiem i miodem płynącej.

powracanie / coming back

niepostrzeżenie minęły nasze wakacje. intensywne, aktywne, naszpikowane wrażeniami, emocjami, wspomnieniami. ale nie szkoda, że to już prawie koniec. powroty też mają swój niepowtarzalny urok. miło jest otworzyć drzwi do domu i pozwolić się przytulić domowym elfom, położyć się na znajomym łóżku, usiąść w lekko przykurzonym krześle, zajrzeć do ulubionych domowych zakamarków, sprawdzić czy domownicy w donicach nie uschnęli z tęsknoty za nami.
i jeszcze zanim torby i plecaki zostaną rozpakowane, z niecierpliwością zgrywamy uchwycone w locie wrażenia na twardy dysk, by wieczorem przed zaśnięciem jeszcze choć na chwilę przenieść się w te lasy zielone, na te łąki koniczyną kwitnące, wszędzie tam gdzie stanęły nasze stopy tego lata.
blogowanie czas zacząć! ostrzegam będzie dużo zdjęć z Mazowsza i z mojej ukochanej Warmii! a na dobry początek nostalgiczna fotografia zrobiona w ciepły sierpniowy wieczór w klasztorze Marianów w Stoczku.